„Nowoczesny warsztat logopedyczny”, to publikacja, w której autor – Piotr Jaworski – opisuje zastosowanie różnorodnych dostępnych na rynku narzędzi do szeroko pojmowanej terapii orofacjalnej.
Pomysł na książkę jest moim zdaniem rewelacyjny – obecnie w sprzedaży znaleźć można wiele naprawdę różnych akcesoriów, których użycie może znacząco przyspieszyć i uatrakcyjnić terapię. Jednocześnie bardzo trudno jest znaleźć rzetelny opis sposobu ich stosowania. Informacje dostępne na stronach sklepów zajmujących się dystrybucją tych narzędzi są zwykle bardzo zdawkowe. Krótki i mało precyzyjny opis zastosowania danego produktu już kilkukrotnie sprawił, że zrezygnowałam z zakupu drogich akcesoriów, ponieważ nie miałam pewności, jak dokładnie należy ich używać (i w związku z tym – czy przydadzą się w prowadzonej przeze mnie terapii).
W książce „Nowoczesny warsztat logopedyczny” Piotr Jaworski podaje sposoby użycia narzędzi różnych producentów i wskazuje produkty mające analogiczne zastosowanie. Co uważam za szczególnie ważne, prezentuje też fotografie zarówno samych akcesoriów, jak i ich zastosowania w terapii. Logopeda ma więc możliwość przeczytać dokładny opis narzędzi i zobaczyć ich konkretne wykorzystanie.
Mam jednak i pewnie zastrzeżenia co do tej publikacji. Dotyczą one przede wszystkim sfery edytorskiej. Przykładowo, na stronie nr 47 autor pisze „logopeda (…) da sobie rady”, gdzie z kontekstu zdaniowego wynika, że nie ma on na myśli dawania sobie przez logopedę (dobrych) rad, ale o to, że logopeda da sobie radę, poradzi sobie. W tekście w żaden sposób nie zostały też wyróżnione (np. cudzysłowem czy kursywą) oznaczenia głosek czy tytuły przywoływanych przez autora publikacji.
Z drugiej strony, autor pisze o „podawaniu w wątpliwość” (s. 25), co jako odbiorcę bardzo mnie cieszy, ponieważ obecnie bardzo często czytać można o, niepoprawnym z punktu widzenia językowego, „poddawaniu w wątpliwość”. Pod względem językowym bardzo mi też przypadł do gustu początek książki oraz sposób wprowadzenia tabelki podsumowującej na końcu publikacji.
Osobną kwestią jest wspomnienie przez autora, że atrakcyjne wizualnie gryzaki logopedyczne z ozdobami imitującymi kamienie szlachetne są dla dziewcząt (s. 43). Myślę, że w obecnych czasach nie trzeba już dzielić akcesoriów i zabawek na dziewczęce i chłopięce – niech każdy korzysta z tego, co mu się podoba.
Jak zatem oceniam książkę? Uważam ją za zbiór wartościowej wiedzy fachowej, którą trudno jest znaleźć w innych źródłach. Jest to publikacja, którą zdecydowanie warto przeczytać. Dobrze wprowadza ona w świat szpatułek, gryzaków i innych akcesoriów. Pomaga zrozumieć, do czego służą i jak można je wykorzystać w terapii. Myślę, że może być ona przydatna zarówno dla studentów logopedii, jak i czynnych zawodowo logopedów.
Dokładne dane bibliograficzne:
Jaworski Piotr, 2017, Nowoczesny warsztat logopedyczny, Jaworzno, Pjtherapeutic (wydanie drugie).
