Pomocne fillcowe dłonie

Wykonałam wczoraj zestaw czterech kolorowych par filcowych dłoni.

Wszystkie dłonie zrobione są z miękkiego i grubego filcu poliestrowego. Aby nie ślizgały się, podkleiłam je za pomocą mocnej taśmy dwustronnej cienką pianką, która trafiła do mnie kiedyś jako wypełnienie jakiejś paczki…

Jak można skorzystać z pomocnych filcowych dłoni w czasie zajęć terapii integracji sensorycznej? Łatwiej chyba byłoby wymienić zabawy, podczas których dłonie się nie przydadzą.

Integrowanie Tonicznego Odruchu Błędnikowego (TOB-u):

• SAMOLOT – dziecko leży na materacu na brzuchu i trzyma swoje dłonie na leżących przed nim filcowych dłoniach. W pewnym momencie terapeuta wysuwa filc spod dłoni dziecka, co dla dziecka jest sygnałem, że samolot ma ruszyć – dziecko unosi głowę oraz wyprostowane ręce i nogi. Po chwili terapeuta kładzie filcowe dłonie tam, gdzie były wcześniej i wówczas dziecko może wylądować poprzez opuszczenie głowy oraz położenie kończyn w pozycji wyjściowej. Czas lotu samolotu można łatwo modyfikować i tym samym dostosowywać go do potrzeb i możliwości dziecka.
• PIĄTECZKA – dziecko leży na materacu na brzuchu, a naprzeciwko niego w tej samej pozycji leży terapeuta trzymając w swoich dłoniach filcowe dłonie. Zadaniem dziecka (i terapeuty!) jest na wyznaczony sygnał unieść głowę oraz wyprostowane nogi i ręce… Tak, by razem z terapeutą utrzymać między dłońmi te materiałowe.

Integrowanie Symetrycznego Tonicznego Odruchu Szyjnego (STOS-u):

• PO ŚLADZIE – terapeuta przygotowuje dużą dmuchaną piłkę i po jednej stronie piłki układa filcowe dłonie (na zmianę lewą i prawą, każda kolejna dłoń musi być kawałek dalej od piłki – jak na poniższej fotografii). Potem dziecko kładzie się na brzuchu na piłce, a terapeuta przetacza piłkę w przód. Dziecko musi trafić swoimi dłońmi w te filcowe i przespacerować się kawałek (nogi muszą pozostać na dmuchanej piłce).
• TACZKA – terapeuta przygotowuje dłonie tak, jak w poprzednim zadaniu. Dziecko kładzie na brzuchu (głową w stronę filcu) i trzyma swoje dłonie tuż przed tymi materiałowymi. Potem dziecko prostuje swoje ręce, a terapeuta unosi wyprostowane nogi dziecka. Terapeuta trzyma nogi, a dziecko stara się przemieszczać się po wyznaczonej wcześniej filcowej trasie.

Integrowanie Asymetrycznego Tonicznego Odruchu Szyjnego (ATOS-a):

• DŁOŃ W DŁOŃ – dziecko siedzi po turecku (na kokardkę), a terapeuta układa blisko dziecka w różnych miejscach wszystkie filcowe dłonie. Zadaniem dziecka jest dotknięcie filcowych dłoni swoimi dłońmi… Ale w odpowiedni sposób – prawa dłoń dotyka tych mających kciuk z lewej strony, a lewa dłoń dotyka mających kciuk z prawej strony. W zależności od tego, jak terapeuta ułoży dłonie, dziecko będzie musiało mniej lub więcej razy przełożyć rękę poza linię środkową ciała.
• SZALONA DROGA – terapeuta układa filcowe dłonie tak, by każda kolejna była trochę dalej niż poprzednie. Następnie dziecko ustawia się na materacu na czworakach i stara się przemieszczać wyznaczoną trasą jednocześnie pilnując, by prawa dłoń dotykała śladu mającego kciuk z lewej strony, a lewa dłoń trafiała na ślad mający kciuk z prawej strony. W zależności od tego, jak terapeuta ułoży dłonie, dziecko będzie musiało mniej lub więcej razy przełożyć rękę poza linię środkową ciała.

Wszystkie wyżej opisane ćwiczenia powinny być korzystne podczas wygaszania odruchu dłoniowo-chwytnego. Wszystkie też powinny sprawdzić się w terapii nastawionej na normalizację pracy układu przedsionkowego i proprioceptywnego.

Podczas takich zabaw warto pamiętać o odwracaniu ról. Większość z zaproponowanych przeze mnie ćwiczeń spokojnie może też być wykonana przez terapeutę w roli pacjenta i pacjenta w roli terapeuty. Dla dziecka to doskonała okazja, by ćwiczyć naprzemienność wykonywanych czynności oraz zwyczajnie poczuć się osobą mającą moc sprawczą. Dla terapeuty to z kolei doskonała okazja, by sprawdzić na sobie trudność różnych zadań.

Jest to też po prostu okazja do dobrej zabawy i umocnienia relacji między dzieckiem a terapeutą.